شتر گم‌کرده‌ها
آن سال‌ها نسل Z فعلی که سنین کودکی و سپس نوجوانی را طی می‌کردند و بالتبع انرژی بالایی داشتند می‌توانستند در کنار تحصیل علم در مدارس خود به فوق‌برنامه‌ای جذاب و هیجان‌انگیز توام با سلیقه و مملو از محتوای سالم به نام پیشاهنگی بپردازند
آن سال‌ها نسل Z فعلی که سنین کودکی و سپس نوجوانی را طی می‌کردند و بالتبع انرژی بالایی داشتند می‌توانستند در کنار تحصیل علم در مدارس خود به فوق‌برنامه‌ای جذاب و هیجان‌انگیز توام با سلیقه و مملو از محتوای سالم به نام پیشاهنگی بپردازند تا ضمن آموزش از طریق نشان‌های لیاقت یکصد و ده مرحله‌ای، درس‌هایی را به‌صورت عملیاتی و در محیط‌های اردوگاهی به‌منظور ایجاد زیرساخت آینده بیاموزند. سازمان پیشاهنگی یک نهاد بین‌المللی بود که اعضای آن در سراسر جهان با توجه به شرایط فرهنگ و تمدن و دین و آیین خود یک مسیر مشخص را طی می‌کرد و شعارهای کلی متعدد آن بر اساس احترام به حقوق عامه و حراست و احترام به حفظ اکوسیستم‌هایی بود که به‌منظور رفاه و امنیت اجتماعی و اقتصادی جوامع خلق شده و متعلق به تمامی نسل‌های آن روز و افق آینده بود که ازجمله می‌توان از احترام گذاشتن به مواهب طبیعی و حفاظت از محیط‌زیست اشاره کرد اما متأسفانه در همان سال‌های آغاز انقلاب براثر بی‌اطلاعی بعضی از نمایندگان مجلس شورای اسلامی از محتوای این نهاد، به‌جای آنکه موارد معدود و روبنایی آن اصلاح شود، منحل گردید تا از آن به بعد نسل‌های کودک، نوجوان و حتی جوان و
میانسال نتوانند با پدیده‌ای سالم و بر اساس اصول مذهبی، اجتماعی و فرهنگی برای پر کردن اوقات فراغت و کسب اطلاعات موردنیاز به ادامه حیات روح و تجدیدقوای جسم دست یابند. سازمان پیشاهنگی اگرچه همانند بیشتر اختراعات و ابداعات علمی و آموزشی و پزشکی ریشه غربی داشت تا توسط فردی به نام «لرد بیدن پاول» در انگلستان بنیان‌گذاری شود اما پس از ورود به کشور در دهه بیست شمسی مفاد آن با قوانین مدنی و آیین اسلامی و فرهنگی کشور وفق داده‌شده تا اردوهای آن که از ارکان آموزشی بود به تفکیک جنسیت برگزار شود و مدارک و مستندات این ادعا شامل عکس و فیلم‌های سیاه‌وسفید مربوط به اواخر دهه چهل و اوایل پنجاه، به‌صورت رنگی در آرشیوهای رسانه ملی مرکز و سراسر کشور و همچنین بخش امور تربیتی وزارت آموزش‌وپرورش موجود است که اگر به‌جای منحل شدن تعدیل و ترمیم می‌شد می‌توانست در ادامه خلأ موجود برای اوقات فراغت نسل‌های ذکرشده را پر کند. زیرا اغلب نسل‌های نوجوان و جوان انقلابی و دفاع مقدس در دورانی به تحصیل مشغول بودن که پیشاهنگی رکن تربیت فضای اجتماعی آن‌ها بود و دیدیم پس‌ازآن امور تربیتی به دلایل متعدد ازجمله خروج از محیط مدرسه و ورود به دامن اداری
و سیاسی شدن نتوانست جای خالی آن را پر کرده و به خود اختصاص دهد تا در ادامه تکنولوژی اینترنت و شبکه‌های متعدد اجتماعی آن، همه فرصت سوزی‌ها را به سود خود مصادره کنند و نسل‌ها را به آن‌سو که نباید سوق دهند؛ اما امروز می‌پرسیم با این بن‌بست چه باید کرد که بازهم برمی‌گردد به نهاد متولی آن یعنی آموزش‌وپرورش تا چالش‌های موجود را به یک فرصت تازه تبدیل نماید. گفتیم یکی از راهکارهای جذاب پیشاهنگی برای کودکان و نوجوانان اردوهای دانش‌آموزی تحت عنوان شیر بچگان، فرشتگان، پیشاهنگان و صیادان دختر و پسر به تفکیک جنسیت و مجزا از هم بود که به‌صورت شبانه‌روزی در آن‌ها شرکت می‌کردند و همه مسئولیت‌ها ازجمله برپا کردن چادر، اقامت و طبخ و توزیع غذا و نظافت محیط‌زیست به عهده همین شرکت‌کنندگان بود تا انرژی مازاد را از طریق مثبت بسوزانند که متأسفانه علی‌رغم تلاش معاونت پرورشی در این سال‌ها برای احداث بیش از سیصد اردوگاه تربیتی در سطح کشور اما نتوانست محتوای قابل‌توجه این نسل‌ها را در آن ارائه دهد چون بیشتر به هتل شبیه بوده و هست تا اردوگاه‌های تربیتی که امروز اکثر آن‌ها به اماکنی جهت برگزاری دوره‌های آموزشی بزرگسالان و کنگره‌ها و
سمینارها و جشن‌ها و معدودی پیک‌نیک‌های خانوادگی تبدیل تا نشانی از تلاش‌های فیزیکی نسل آینده به‌منظور رفع نیازهای خود باقی نمانده باشد؛ اما برای برون‌رفت از بن‌بست و دیوار بلند و رفیعی که طی این چند دهه پس از انحلال پیشاهنگی ایجاد شده چه باید کرد که این از پیچیده‌ترین معادلات چند مجهولی موجود است تا نه‌تنها خانواده‌ها را به چالش بکشد بلکه کشور را با هزینه‌های سنگین مادی و معنوی مواجه سازد. نگاهی به محیط‌زیست از هر نظر نشان می‌دهد که با نبود دلسوز و پشتیبان احساسی و انسانی روبرو است و روزبه‌روز تحلیل می‌رود علی‌رغم اینکه یکی از شاخه‌های معاونت ریاست جمهوری به این مسئله اختصاص یافته تا بدون دغدغه استیضاح از مجلس به خدمت بپردازد درحالی‌که طی این سال‌ها بیشتر به شتر گم‌کرده‌ای شباهت دارد که به دنبال مهارش می‌گردد. البته اقدام اخیر مدیریت این نهاد در استان اصفهان در ادامه تلاش‌های شبانه‌روزی متولی پیشین آن مبنی بر ایجاد 11 خانه محیط‌زیست در سراسر استان شاید بتواند نقش چراغ کم سویی را داشته باشد تا مسیر رفع این مشکل را نشان دهد اما باید اذعان نمود که تنها ایجاد اینگونه اماکن فیزیکی نمی‌تواند زخم کهنه چند دهه‌ای
را التیام بخشد بلکه نیازمند آن است تا مدیریت نهاد محیط‌زیست استان کارگروهی تازه با همکاری آموزش‌وپرورش و خبرگان فرهنگی و معدود مربیان سالخورده پیشاهنگی دراین‌باره تشکیل تا نسل موجود را از پیش‌دبستانی تا دبیرستان و حتی دانشگاه با عنوان شرکت در اردو ضمن ایجاد یک واحد درسی فوق‌برنامه با استفاده از مساعدت‌های شورای محلی آموزش‌وپرورش، دانش آموزان را به‌صورت اکیپی به مناطق حفاظت‌شده محیط‌زیست استان اعزام تا به‌صورت حضوری صدمات وارده از سوی انسان‌ها را به این اکوسیستم مشاهده و آموزش ببینند که مدرس و راهنمایی برای اولیا و اعضای خانواده و دوستان و درنهایت آیینه تمام نمای این فاجعه بزرگ باشند که این آخرین راهکار برای ادامه حیات نسل‌های آینده‌ساز کشوری که خودشان می‌خواهند در آن زندگی کنند.
ادامه دارد
